Πώς κάποια σώματα αποκτούν σημασία, κάποιες ζωές αξίζουν προστασία, σωτηρία, πένθος, αξίζουν χώρο; Προσπαθώντας να απαντήσουμε χρησιμοποιούμε κάποιες σκέψεις και θεωρίες για τις έμφυλες σχέσεις και τη σεξουαλικότητα.Δεν μπορούμε, όμως, να κατανοήσουμε τις διαδικασίες συγκρότησης των ανθρώπινων υποκειμένων, χωρίς να ανατρέξουμε σε διάφορα επιστημονικά πεδία και χωρίς να συνδυάσουμε ένα ευρύ φάσμα γνωστικών αντικειμένων. Αρχικά εξερευνούμε την κρίση της έννοιας του ανθρώπινου στο σήμερα, τη σύνδεση της με τη σύγχρονη τεχνολογία και τον πόλεμο, καθώς και κάποιες κριτικές σε αυτήν από τμήματα της φεμινιστικής και queerσκέψης. Σήμερα παρατηρούμε συνεχώς αυξανόμενα τμήματα της ανθρωπότητας να κατοικούν στη ζώνη απροσδιοριστίας μεταξύ του ανθρώπινου και του μη. Κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στην εποχή που άρχισαν να συγκροτούνται οι έμφυλες σχέσεις με τη δομή και τη μορφή που έχουν σήμερα. Πηγαίνοντας πίσω στην μεσαιωνική Ευρώπη, μελετάμε κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές της «Ιστορίας της Σεξουαλικότητας» και τις αντιπαραβάλουμε με το κυνήγι των μαγισσών. Εστιάζουμε στη βιοπολιτική και την «Ενεργή Ζωή» και βλέπουμε πώς η σύγχρονη εξουσία, μέσω της εξαίρεσης, παράγει τη γυμνή ζωή. Θέτουμε στο επίκεντρο την αναπαραγωγική εργασία και τη μελετάμε σε σχέση με την οικογένεια και τις σχέσεις συγγένειας. Η αρχιτεκτονική χρησιμοποιείται ως εργαλείο για αυτήν τη μελέτη, εστιάζουμε σε παραδείγματα που θα διαφωτίσουν τη σχέση των φύλων εντός της οικογένειας. Πώς η αρχιτεκτονική μπορεί να φέρει στην επιφάνεια αυτές τις σχέσεις, που έχουν εισέλθει σε κρίση; Τελικά αντιστρέφουμε το ερώτημα και αναρωτιόμαστε, ποιες είναι οι προκλήσεις του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού στη σύγχρονη εποχή, όταν όλο και μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων αποβάλλονται από το ανθρώπινο και καταλήγει να μην αξίζει χώρο; Όταν η αρχιτεκτονική σχεδιάζει για ένα υποκείμενο, το οποίο βρίσκεται σε μια ζώνη απροσδιοριστίας, με τις σχέσεις συγγένειας σε αποδιοργάνωση, τι πρόκειται να φέρει το μέλλον στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό από τα βάθη της Limbo;