Η μελέτη των πολιτισμικών φαινομένων της πόλης συνδέεται άμεσα με τις σπουδές τη πόλης, καθώς μέσα από αυτό μπορούμε να κατανοήσουμε  πως οι χωρικές μεταβολές επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Άρα σημαντικό κομμάτι των αστικών φαινομένων αποτελούν τα κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτιστικά παράγωγα της. Οι έντονες ταξικές αντιθέσεις των βιομηχανικών πόλεων, παράγουν κοινωνικές και χωρικές αντιθέσεις. Παραγωγός  της κουλτούρας του ρεμπέτικου  είναι τα πληβειακά κοινωνικά στρώματα που ζουν στις παρυφές των αναπτυσσόμενων ελληνικών αστικών κέντρων στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες συγκροτούν  την ιδιαίτερη πολιτισμική τους ταυτότητα, η οποία έρχεται σε ρήξη με την κυρίαρχη. Το  ρεμπέτικο τραγούδι πρόκειται για ένα πολιτισμικό φαινόμενο που διαρκεί περίπου τα πρώτα πενήντα χρόνια του εικοστού αιώνα. Μέσα στις μεγάλες ανακατατάξεις των αρχών του εικοστού αιώνα το ρεμπέτικο τραγούδι παράγεται και  διαδίδεται  στη σύγχρονη πόλη. Αυτή η αστική κουλτούρα  ή μάλλον υποκουλτούρα έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν το ρεμπέτικο ως ένα αυθεντικό πολιτισμικό κατασκεύασμα της βιομηχανικής πόλης.  Το ρεμπέτικο τραγούδι  αναπτύσσεται σε τρεις διακριτούς κύκλους, που ο καθένας έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όσον αφορά την καλλιτεχνική παράγωγη  και  την κοινωνική του απεύθυνση. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δύο παραπάνω συνδέονται άμεσα, καθώς η σχέση τους περιγράφει και καθορίζει την αυθεντικότητα, ακόμα και την ύπαρξη,  του πολιτισμικού φαινομένου. Η αλληλεπίδραση του φαινομένου με το κοινωνικό του ακροατήριο αλλά και με το χώρο μέσα στον οποίο γεννιέται  χαράζει όλη την εξέλιξη της κουλτούρας του ρεμπέτικου. Το ρεμπέτικο τραγούδι εξαφανίζεται με την ενσωμάτωση της κουλτούρας του από την κυρίαρχη. Σήμερα ρεμπέτικα τραγούδια δεν μπορούν να γραφτούν , αλλά στις σύγχρονες πόλεις συνεχίζουν να παράγονται αντίστοιχα σύγχρονα αυθεντικά αστικά πολιτισμικά φαινόμενα.