Τα άτομα ως κοινωνικά όντα υπήρξαν εξ αρχής κέντρο εστίασης. Ο τρόπος με τον οποίο εξετάστηκαν αφορά τη συγκρότηση κοινωνιών αλλά και πως συνυπάρχουν μέσα σε αυτές, καταλήγοντας στη δημιουργία πόλεων. Ωστόσο, η πρόθεσή μας δεν αφορά την πόλη αυτή καθ’ αυτή, αλλά την άμεση σχέση της με το δημόσιο χώρο, καθώς και τον τρόπο αξιοποίησης του από τα άτομα. Συνακόλουθο της σχέσης αυτής είναι η άνθιση των δράσεων σε ένα πρόσφορο έδαφος, αυτό του δημόσιου χώρου. Βασικός προβληματισμός τέθηκε ο βαθμός εξέλιξης και εξάπλωσης της αλλαγής στη δομή της πόλης από τις δράσεις που λαμβάνουν χώρα στο δημόσιο χώρο.

Βασικός άξονας του ερευνητικού θέματος είναι η μελέτη συγκεκριμένων ομάδων δράσεων στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, από τη δεκαετία του ‘90 εώς σήμερα. Στόχος ήταν η ένταξη των ομάδων σε ένα θεωρητικό υπόβαθρο,το οποίο τέθηκε, καθώς και η συσχέτισή τους με παρόμοιες δράσεις βάσει αυτού. Αυτό επιτυγχάνεται έχοντας ως βασικό εργαλείο τον ίδιο το λόγο τους, μέσω συνεντεύξεων, από τις οποίες επιδιώκεται η περαιτέρω εμβάθυνση στο θέμα.

Ειδικότερα, γενικό πλαίσιο αποτελεί ο Μεταμοντερνισμός και η σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, ενώ οι κύριες έννοιες που θα αναλυθούν είναι το πολιτικό, η πολιτική, η επιτελεστικότητα, οι κοινότητες, η δημόσια τέχνη, η αλληλοϋποστήριξη, η κανονικότητα του σώματος ως κοινωνική κατασκευή και η τέχνη της κατασκευής και της εγκατάστασης.

Για την ολοκλήρωση του θέματος κρίνεται απαραίτητη η άσκηση κριτικής στις εξεταζόμενες δράσεις, καθώς και η αναδρομή και η επανεξέταση των τόπων, όπου έλαβαν χώρο οι δράσεις. Στοχεύοντας σε μια δεύτερη ανάγνωση της πόλης ως προς τη συνέχιση της ροής της κανονικότητάς της, αξιοσημείωτη είναι η τεκμηρίωση του ζητήματος, τόσο ως προς το θεωρητικό πλαίσιο, όσο και ως προς τη συσχέτιση με το διεθνές το περιβάλλον.