Το αντικείμενο της μελέτης που πραγματευόμαστε ξεκίνησε ως μία ιδέα διπλωματικής εργασίας, η οποία θα είχε να κάνει με την σχέση του κτιστού, της ανθρώπινης κατασκευής, της ακτής και του υγρού στοιχείου. Τέτοιες κατασκευές απαντώνται σχεδόν παντού στην περιοχή του Παγασητικού, με κυριότερες τα καρνάγια και τους παραδοσιακούς ταρσανάδες. Αν και ο τομέας των μικρών ναυπηγικών εργαστηρίων έφθινε κατά το παρελθόν, νέοι ναυπηγοί με τεχνική εκπαίδευση αναζητούν τον επαναπροσδιορισμό της εργασίας τους στην σημερινή ανταγωνιστική αγορά.
Αποφασίστηκε έτσι η μελέτη ενός ναυπηγοεπισκευαστικού εργαστηρίου με έμφαση στην βιωσιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος στον ελλαδικό χώρο.
Στην μελέτη γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν οι λειτουργικές ανάγκες, όπως αυτές καθορίζονται από τις σύγχρονες τάσεις, με γνώμονα την διευκόλυνση της κατασκευής και παράλληλα των επισκευαστικών εργασιών ενός τέτοιου εργαστηρίου. Από την άλλη, μας προβλημάτισε η συνύπαρξη με τον περιβάλλοντα χώρο στην θέση που επιλέχτηκε για την κατασκευή. Επιχειρήθηκε η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταξη της μελέτης με τον χαρακτήρα της περιοχής.
