Η διπλωµατική εργασία βασίζεται στα προϊόντα του ερευνητικού θέµατός µας “Πεδίο Δοκιµών Κούρσουµλου - Οι πίστες του µολύβδου” [2014], το οποίο αποτελεί ένα στοχασµό µε αφορµή µία τοποθεσία στα παράλια του νοµού Ροδόπης [ακρωτήριο Μολυβωτής]. Η μελέτη της αλληλεπίδρασης με το τοπίο μας οδήγησε στην επινόηση ενός μεταδότη δράσης, ενός πρωταγωνιστή. Βαπτίστηκε Πλάσμα και επιδιδόταν σε ένα είδος φαντασιακού παιχνιδιού με την ύλη του τόπου. Αυτήν ακριβώς την κατασκευή δανειζόμαστε και εξελίσσουμε.

Το σενάριο θέλει το Πλάσμα να ανάγεται σε έναν οργανισμό που έζησε [ή ζει ακόμα] στην περιοχή - παραλιακά των νομών Ροδόπης και Ξάνθης. Μετενσαρκώνεται στον Homo Plumbatus, ένα επίσημο και ανεπίσημο ενδημικό είδος ταυτόχρονα. Η ύπαρξη και η συμπεριφορά του συνθέτουν τον πιο εμπορικό μύθο του τόπου. Εμείς τεκμηριώνουμε και διαχειριζόμαστε αυτόν τον μύθο.

Έχοντας θέσει τις βάσεις στην εφαρμογή της έννοιας Μinority στο τοπίο ήδη από το ερευνητικό θέμα, κινούμαστε αντιδιαμετρικά. Η καλοσύνη του οικοσυστήματος δεν είναι αρκετή για να το κατατάξει στους δημοφιλείς προορισμούς. Το κλειδί βρίσκεται στην έννοια του Φαντασιακού. Οι προεκτάσεις είναι τόσο επιστημονικές, όσο και τουριστικές.

Δημιουργείται μία ολόκληρη καμπάνια που παρουσιάζει τις λίμνες και τις λιμνοθάλασσες της Θράκης ως την απόλυτη ευκαιρία για την ενσάρκωση μίας μυθικής ύπαρξης. Αυτός που αποπειράται αυτήν την ενσάρκωση, τώρα ονομάζεται Πλάσμα. Μία ολόκληρη κουλτούρα αναπτύσσεται ως μόδα, αλλά και αντίστροφα - αυτή η μόδα γίνεται η νέα κουλτούρα της περιοχής. Ουσιαστικά, δεδομένου ότι η μόδα συνδέεται άρρηκτα με τη μίμηση, μιλάμε για το νέο Brand Name της Ροδόπης. Ακόμα και το κέντρο ''Plasmatomania'' [λίμνη Βιστωνίδα] αποσκοπεί σε μία επιτηδευμένη μίμηση άλλων δημοφιλών σημείων θέας.

Μία άπληστη Πλασματομανία. Μέσω της διαρκούς υπερβολής επιχειρούμε να ασκήσουμε κριτική στην εμπορευματοποίηση, στον καταναλωτισμό, στις διακοπές, στη μόδα - στο σύγχρονο άνθρωπο. Δεχόμαστε την επίδραση του ανθρώπου στη φύση και κινούμαστε στο καθετί με γνώμονα την ανθρωποκαινική προσέγγιση. Το αντικείμενο έρευνας όμως, έχει μετακινηθεί και αποτελεί ένα μη ανθρώπινο είδος, καθώς εμείς σταθερά αμφισβητούμε τον άνθρωπο ως το κέντρο του κόσμου.