Η έρευνα που προηγήθηκε οδήγησε σταδιακά στην προσπάθεια ανάλυσης μιας συνθετικής διαδικασίας που σχετίζεται με ένα υπαρκτό και σημαντικό πρόβλημα της ευρύτερης περιοχής της Περιφέρειας της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας. Η ερώτηση: ‘Σε ποιο κοινό απευθύνομαι;’ θέλει να καθορίσει σταδιακά τόσο τον τρόπο όσο και την πορεία της σχεδιαστικής σκέψης. Το κοινό αυτό λοιπόν, είναι εκείνο που έχει την ανάγκη μιας πλήρους εκπαίδευσης, βασισμένη αλλά και προσαρμοσμένη στα δικά τους μέτρα και σταθμά. Άνθρωποι – παιδιά και έφηβοι- με ιδιαιτερότητες αντιμετωπίζουν τον κόσμο με τις αισθήσεις τους, ίσως περισσότερο απ όσο εμείς οι υπόλοιποι. Όραση, Αφή, Ακοή, Όσφρηση και Γεύση, αποτελούν τα κανάλια της επικοινωνίας τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσω ή και με τη βοήθεια αυτών, μπορούν να εξελιχθούν και κατά συνέπεια ενδεχομένως να προκύπτει η ανάγκη μια ειδικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλιώτικη της καθιερωμένης. Μια ειδική αγωγή βασισμένη στον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, και στα μέσα αλληλεπίδρασής του, με το γενικότερο περιβάλλον. Γίνεται λοιπόν λόγος, για ένα σχολείο, το οποίο βασίζεται στις ανθρώπινες αισθήσεις, ως ανάγνωση της ύπαρξης αλλά και ως εξήγησης της εξέλιξης. Μια ολοκληρωμένη εκπαιδευτική αγωγή, που μπορεί να αναλάβει τα παιδιά από τα πρώτα τους σχολικά βήματα, ως και την αποφοίτησή τους. Ένα ειδικό αισθητηριακό σχολείο, με μια μονάδα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Δημοτικό), αλλά και Δευτεροβάθμιας (Γυμνάσιο και Λύκειο), δύναται να υποστηρίξει μαθητές με διαφορετικέ μαθησιακές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες.
