Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία έχει σαν θέμα της την ανασυσταμένη λίμνη Κάρλα. Αναγνωρίζοντας  τη διπλή κλίμακα του τοπίου (η Κάρλα ως ένα μελετημένο τεχνικό έργο, αλλά και ως ένα απόσπασμα φύσης) η επέμβαση γίνεται σε δύο επίπεδα, τα οποία λειτουργούν συμπληρωματικά.

Στην μεγάλη κλίμακα το σύστημα οργανώνεται ποσοτικά, με βάση τέσσερα επίπεδα κανάβου που προβάλλονται στο τοπίο και μετρούν συγκεκριμένα μεγέθη της λίμνης, δίνοντας μας μια εικονική πτυχή του τοπίου. Στη μικρή, ανθρώπινη κλίμακα γίνεται μια προσπάθεια να εισαχθεί το βίωμα εκ νέου στην εμπειρία της αποκάλυψης του τοπίου, με την εισαγωγή βιωματικών πλατφορμών που λειτουργούν τόσο προς μια ίαση του τοπίου όσο και ερμηνευτικά  ως προς το τοπίο και τον τρόπο ζωής που αναπτύχθηκε στη λίμνη μέχρι την αποξήρανση της το 1962.

To σενάριο κατοίκησης ολοκληρώνεται με την εισαγωγή της τυπικής βάρκας της Κάρλας, της πλατσίδας, ως μέσο προσπέλασης του τοπίου αλλά και ως βασικής μονάδας κατοίκησης. Συμπληρωματικά, οι βασικές λειτουργίες (εστίαση, υγιεινή, κλπ) τοποθετούνται σε μόνιμες κατασκευές σε τρία σημεία της λίμνης δίνοντας τους κομβικό χαρακτήρα. Το σύστημα έτσι αποκτά ένα νομαδικό χαρακτήρα με τις έννοιες του ταξιδιού και του προορισμού να αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.