Η διπλωματική αυτή εργασία αφορά ένα σημείο συνάντησης. Αυτό της Αλυκής Λάρνακας με το λεπροκομείο «Άγιος Χαράλαμπος». Η συνάντηση αυτή παύει να είναι απλά χωρική και αποκτά νόημα και σκοπό μέσα από την ιστορία. Η «οικολογική» και η «αρχαιολογική» σημασία, σήμερα βυθισμένες μαζί με την περιοχή στην απαξίωση και την υποβάθμιση, αποτελούν το έναυσμα για την αναβάθμιση της περιοχής. Δύο χώροι που συνυπάρχουν τυχαία, ενοποιούνται, αναζωογονούνται και μετατρέπονται σε ζωτικό σημείο της πόλης.
Στη περιοχή εισάγεται ένας χώρος μνήμης, ένα κτήριο - μουσείο για τους Χανσενικούς που έζησαν στο λεπροκομείο. Μέσα από την περιήγηση στο κτήριο διαφαίνεται το ευαίσθητο τοπίο της Αλυκής έτσι ο θεατής ταυτίζει τις πληροφορίες για την ζωή των Χανσενικών με το περιβάλλον. Μέσα στον χώρο αυτό ο επισκέπτης ανακαλύπτει τα ίχνη της ανθρώπινης ύπαρξης, δραστηριότητας και πολιτισμού. Με την έξοδο του από το κτήριο, ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με ένα τρισδιάστατο περίπατο και περιηγείται πάνω και ανάμεσα στο φυσικό περιβάλλον της Αλυκής. Σκοπός του περιπάτου αυτού είναι η ενοποίηση των δύο χώρων μέσα από τις εναλλασσόμενες εικόνες, οπτικές και πληροφορίες που προσφέρει. Η τρισδιάστατη κατασκευή που δημιουργείται περιλαμβάνει το μονοπάτι, χώρους ανάπαυσης, θέασης, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.