Το 1912 με την κατάληψη της Λέρου από τους Ιταλούς το Λακκί έγινε κέντρο του ιταλικού σχεδιασμού για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 άρχισαν οι εργασίες για την δημιουργία μεγάλης αεροναυτικής βάσης στα Λέπιδα η οποία θα οδηγήσει και στην απόφαση σχεδιασμού της πόλης στο Λακκί.
Η αεροναυτική βάση εκτείνεται στην περιοχή Λέπιδα και Αγ. Γεώργιο όπου και βρίσκεται το τετραώροφο κτήριο των ιταλικών στρατώνων. Κτίστηκε περίπου το 1934-36 σύμφωνα με τα πρότυπα του ιταλικού ρασιοναλισμού.
Το 1947 με την προσάρτηση των Δωδεκανήσων στο Ελληνικό κράτος τα ιταλικά κτήρια των στρατιωτικών εγκαταστάσεων πέρασαν στην ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου. Ο στρατώνας το 1949 έως το 1960 στέγασε τις «Βασιλικές Τεχνικές Σχολές» -κέντρο «εθνικής διαπαιδαγώγησης» νεαρών ανταρτών και παιδιών που βρέθηκαν στον εμφύλιο χωρίς οικογένεια. Την δεκαετία του ‘50 στέγασε το Ψυχιατρείο και το 1967 μετατράπηκε σε φυλακή εξόριστων πολιτικών κρατουμένων από την Απριλιανή δικτατορία.
Η διπλωματική εργασία στοχεύει στην επανάχρηση του κτηρίου και την ανάδειξή του ως μνημείο αφιερωμένο στους εξόριστους της Απριλιανής δικτατορίας. Προτείνεται η αναστύλωση του υπάρχοντος κτιρίου και η διαμόρφωση του εσωτερικού του με μια νέα κατασκευή από μέταλλο και γυαλί.