Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά τον σχεδιασμό ενός συμπλέγματος τεσσάρων ψηλών κτιρίων που ενώνονται μεταξύ τους στο ισόγειο. Χωροθετημένο σε ένα οικόπεδο 20.000 τμ στο κέντρο των Τιράνων, η πρόταση επεμβαίνει στο αμήχανο μέχρι σήμερα ‘πάρκο’ που βρίσκεται πίσω από το ιστορικό κτίριο της Όπερας των Τιράνων, με σκοπό να εντατικοποιήσει την χρήση του και να το εντάξει στην αστική σφαίρα της πόλης.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης μπορεί να συνοψιστεί στην παρακάτω δήλωση: "αντί ένα μέτριο πάρκο, δύο εντατικοί αστικοί πυκνωτές, δηλαδή ένα 'αστικό δάσος' και ένα σύνολο κτιρίων με μεικτό πρόγραμμα για την πόλη". Με αυτόν τον τρόπο το μισό οικόπεδο χτίζεται στον περισσότερο δυνατό όγκο που μπορούν να επιτρέψουν οι οικοδομικοί κανονισμοί της πόλης, δηλαδή 63.500 τμ, ενώ το πάρκο δίπλα του αποκτά πυκνότερη βλάστηση και χρήσεις ώστε να καταστεί πιο χρήσιμη και ελκυστική η παρουσία του στον αστικό ιστό.
Στο επίπεδο του δρόμου η πρόταση αναπαράγει την (τυπολογική) μικροκλίμακα και το πρόγραμμα της πόλης των Τιράνων στην συγκεκριμένη περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο η βάση των κτιρίων λειτουργεί σαν ένα στέγαστρο που ορίζει/εμφωλεύει τέσσερις βασικές κατηγορίες δραστηριοτήτων: αγορά/εμπόριο, σύγχρονη τέχνη/εκπαίδευση, πολιτισμικές δραστηριότητες/ ψυχαγωγία και άθληση. Οι τέσσερις αυτές προγραμματικές θεματικές τοποθετούνται η κάθε μια σε μια πλευρά της σταυροειδής βάσης και συνδέονται στην κάθε πλευρά τους με την πόλη μέσω των υπαρχόντων ή των ειδικά σχεδιασμένων πεζοδρομίων. Τα όρια του κτιρίου στο ισόγειο είναι σαφώς ορισμένα και πλήρως διάφανα ώστε να μη διακόπτεται η συνέχεια με το αστικό πλαίσιο.
Στην κάθε από τις τέσσερις γωνίες της σταυροειδής βάσης υπάρχει και από ένα κτίριο διαφορετικού μεγέθους, με το ψηλότερο από αυτά (100 μέτρα) να φιλοδοξεί να γίνει το νέο τοπόσημο των Τιράνων. Ας ονομάζουμε τα κτίρια αυτά ‘Πύργους’ (στα Αλβανικά ‘Kulla’), μιας και για την κλίμακα της συγκεκριμένης πόλης θεωρούνται ψηλά κτίρια. Οι πύργοι αυτοί λοιπόν, ακολουθούν την παράδοση των τελευταίων δεκαπέντε ετών στα Τίρανα, να χτίζονται ψηλά κτίρια στο κέντρο με σκοπό την πύκνωσή του. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μορφής των Πύργων έγκειται στην λοξή τομή στην βάσης τους και την αφαίρεση ενός μεγάλου κομματιού όγκου, καθώς και στην κάθετη ‘προγραμματική διαφθορά’ τους ώστε να υποδέχονται δημόσιες χρήσεις πέρα της κατοίκησης/διαμερίσματα και της εργασίας/γραφεία. Το ύψος των Πύργων, καθώς και το ύψος της λοξοτομής ορίζονται από τα γειτονικά κτίρια με σκοπό την ένταξή τους στην ογκοπλασία της περιοχής.
Με τον τρόπο αυτό τα κτίρια της πρότασης κάνουν αισθητή την παρουσία τους μόνο πάνω από την κορυφογραμμή της πόλης, καθώς κάτω από αυτήν "απαντούν στο χτισμένο αστικό πλήρες με αστικό κενό". Στο αστικό τους κενό δημιουργούνται ανοιχτοί δημόσιοι χώροι στους οποίους μπορούν να εκφραστούν οι εσωτερικές δραστηριότητες της βάσης: προγραμματική συνέχεια του μέσα (κτίριο) με το έξω (πόλη).
Τους ανοιχτούς αυτούς χώρους στις βάσεις των κτιρίων στελεχώνουν επιπρόσθετα στοιχεία όπως: το ‘αστικό δάσος’ λειτουργεί σαν υπαίθρια συνέχεια των χώρων άθλησης στην Βόρια πλευρά της βάσης, η πίσω αυλή του κτιρίου της Όπερας λειτουργεί σαν ένας καλά καδραρισμένος ανοιχτός χώρος εκδηλώσεων απέναντι από την πολιτισμική πτέρυγα της βάσης στα Δυτικά κλπ.
Την όλη σύνθεση ενοποιεί ένα μεγάλος γραμμικός περίπατος/πεζόδρομος που ξεκινά από την πλατεία Skenderbeu και τελειώνει στην Ανατολική πλευρά του οικοπέδου.
