Σε ποιον ανήκει το σώμα; Γιατί δε δρα πέρα από τα όρια του δέρματος και του περιορισμένου χώρου; Ίσως επειδή κάποιος είναι ελεύθερος να υπάρξει μόνο στο χώρο του, τον ιδιωτικό και περιορισμένο, έχοντας μια καθόλα εξημερωμένη και καμουφλαρισμένη συμπεριφορά χωρίς υπερβάσεις. 

Το παρόν ερευνητικό θέμα, μελετά την κατάσταση του κρεμασμένου σώματος και παράλληλα προσπαθεί να δει τις έννοιες και τα χαρακτηριστικά που διέπουν το δημόσιο χώρο, το άτομο, την κοινωνία.

Μελετάται το κρεμασμένο σώμα στην κατάσταση της εναέριας ακροβατικής κίνησης, στην κατάσταση του απαγχονισμένου σώματος και ως το ερωτικό κρεμασμένο σώμα μέσω του Shibary.

Μέσα από την αιώρηση, το κρέμασμα, την ανάρτηση εμφανίζονται έννοιες και δίπολα τα οποία έχουν να κάνουν με τη φύση του ανθρώπου και των μηχανισμών του.

Βλέπουμε το άγριο και το παιχνίδι, την βία και το ένστικτο, την οδύνη και την ηδονή. Πως η μάζα κινείται σε έναν αδρανή δημόσιο χώρο και το αποτρόπαιο γίνεται θέαμα διασκέδασης. Πως οι μηχανισμοί εξουσίας οδηγούν κάποια ηθική και το σώμα γίνεται παροχυμένο.

Αναζητώντας αυτην την ακραία θέση ισορροπίας μεταξύ ζωής και θανάτου, δράσης και αδράνειας μέσα από τον κάθετο χώρο.

Μπορούμε λοιπόν να προσεγγίσουμε μιά άλλην κατάσταση από αυτήν που ήδη γνωρίζουμε, ώστε να ζει το σώμα; Μια κατάσταση στην οποία το σώμα συντροφεύεται σταθερά από το θάνατό του, τη βία, την ηδονή, το παιχνίδι έτσι ώστε να τραντάζεται και να γεμίζει. Μια άλλη κατηγορία η οποία δεν περιλαμβάνει το λόγο ή τη σκέψη.

Το κρεμασμένο σώμα  έπαιξε| δολοφονήθηκε| ερεθίστηκε και ερέθισε| έζησε