Η έννοια του προσωρινού υποδηλώνει την έκθεση αντικειμένων και καταστάσεων στο χρόνο. Το ζήτημα του χρόνου ανέκαθεν απασχολούσε και συνεχίζει να απασχολεί την ανθρωπότητα. Οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής έχουν μετατρέψει την έννοια της προσωρινότητας σε κυρίαρχο παράγοντα διαβίωσης. Οι συνεχείς μεταβολές σε περιβάλλοντα εργασίας και κατοίκησης επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η μονιμότητα των πραγμάτων και άρα οδηγούν τον άνθρωπο στην αποδοχή εφήμερων καταστάσεων που άλλοτε ήταν απαξιωμένες.

Μέσα από αυτή την έρευνα επιχειρείται μια ταξινόμηση εφήμερων γεγονότων, ανάλογα με τη χρονική τους φύση και τη χωρική ενότητα στην οποία διαδραματίζονται. Η καταγραφή αυτή γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά πλαίσια στα οποία λαμβάνουν χώρα. Αρχικά, με τη βοήθεια διαγραμμάτων γίνεται παρουσίαση της μεθοδολογίας που ακολουθήθηκε, ώστε να γίνει κατανοητή η πολυπλοκότητα των φαινομένων βάσει χρονικών και χωρικών παραμέτρων. Στη συνέχεια αναλύονται τα φαινόμενα σύμφωνα με τις κατηγορίες ταξινόμησης. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται η έννοια της αναμονής στην καθημερινή ζωή, ως τρόπος κατοίκησης, αλλά και παρουσίας στο χώρο και στο δεύτερο παρουσιάζονται οι διάφορες δράσεις συσπείρωσης του πλήθους για εναντίωση σε μια ιδέα ή κατάσταση. Έπειτα, καταγράφονται η πρακτική των υπαίθριων αγορών, η οργάνωση φεστιβάλ, οι αστικές αναπλάσεις και η συνήθεια των διακοπών. Στη συνέχεια, παρατηρείται η αλλαγή του μοντέλου των πόλεων ως επίπτωση των διάφορων χρονικών ταχυτήτων στο εσωτερικό τους και τέλος στο όγδοο η μετακίνηση του πλήθους ως απόρροια παράδοσης, οικονομικών δυσχερειών, ακόμα και φιλοδοξιών. Στόχος είναι η μελέτη, η ανάλυση και η περιγραφή καθώς και η συρραφή αυτών των εφήμερων καταστάσεων. Έτσι, επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του προσωρινού στην αρχιτεκτονική.